Brief aan Anton
Dag Anton,
Alles nog goed met je? Ik heb gehoord wat er is gebeurd met je gezin, ik vind het echt heel erg en ik heb respect voor je als je hier liever niet op in gaat. Zoiets zou geen enkel kind mogen meemaken maar weet dat je er zeker niet alleen voor staat en dat je jezelf niet mag afsluiten voor de buitenwereld, dit maakt het alleen maar erger. Je mag er niet voor weglopen, hoe hard het ook klinkt, je moet het onder ogen durven zien en er over praten met vrienden, er over nadenken. Je moet verder met je leven, je moet je gezin trots maken want denk maar niet dat ze je niet kunnen zien nu ze er niet meer zijn. Laat jezelf leiden door je eigen initiatief en laat je zeker niet beïnvloeden door anderen hun mening, blijf jezelf, laat niet met je spelen. Er zal een moeilijke tijd komen maar je slaat je hier wel door, ik ken je, je bent sterk en slim genoeg om voor jezelf op te komen. Je mag je zeker niet laten leiden door schuldgevoelens want niemand heeft hier schuld aan, zelfs niet die duitsers, het heeft geen zin om frustraties en haat tegenover hen te koesteren want je bent hier niets mee, maar het is normaal als je ze haat nu, niemand zal je hier raar voor bekijken. Je moet blijven vooruit kijken, je gaat nu veel meer stilstaan bij bepaalde dingen, je zal zien dat je emotioneel veel intelligenter bent dan je leeftijdsgenoten. Alles komt wel weer op zijn pootjes terecht, het gaat je natuurlijk altijd bij blijven maar later ga je hier rust uit kunnen halen als je eraan terugdenkt. Je moet nu gewoon even doorbijten en sterk blijven, je weet dat je niet alleen bent, loop er niet voor weg, hoe meer je erover praat en denkt hoe beter je er mee gaat kunnen omgaan. Ik ben er ook altijd voor je als je iemand wilt om te praten. Ik ben er zeker van dat je broer en ouders heel de tijd bij je zullen zijn in je hart om je sterk te houden en dat ze er zullen zijn bij elke beslissing die je neemt. Ze leven nu in een wereld zonder miserie, zonder duitsers en met een lach op hun gezicht. Ze zullen er altijd voor je zijn, je merkt het wel als ze er zijn ...
Nog veel sterkte!
Je vriend Cédric
Geen opmerkingen:
Een reactie posten