Ik ben eigenlijk nooit een zeer fanatieke of lustige lezer geweest en ik zal dit waarschijnlijk ook nooit zijn. Maar ik heb zeker ook mooie herinneringen aan mijn leven als lezer.
Toen ik nog klein was, en nog in de lagere school zat, had ik namelijk twee plaatsen waar ik me thuis voelde. Een ervan was bij mijn oma en opa, ik kwam hier elke dag na school en elke woensdag. Dankzij hen dat ik toch nog een zekere interesse heb in lezen. Zij waren echte boekenwormen, ze hadden dus ook een kast vol met strips van suske en wiske, ze hadden ze bijna allemaal. Zo ben ik dus begonnen met lezen. Het is dan wel geen echt boek maar het was een begin. En ik las er graag, het was er heel rustig met uitzicht op een mooie tuin met een vijver, alles zag er nog zo vredevol en onschuldig uit.
In de lagere school waren we ook altijd verplicht om 1 boek per maand te kiezen uit de bibliotheek in sterrebeek. Uit deze bibliotheek heb ik dan ook een boek gelezen dat tot de dag vandaag mijn beste herinnering aan het lezen was. Toen ik het boek aan het lezen was ging ik er direct in op, het was een fantasie avontuur boek van bijna 600 pagina's. I denk dat ik het boek op een week heb uitgelezen ( ik zat toen in het 6sde leerjaar). Elke keer dat ik bij mijn oma kwam begon ik te lezen, naast het raam met de zon in het boek en volledig afgesloten van de buitenwereld. De titel van het boek was "Elfenblauw" en het ging over een speciale jongen die alles wat hem voorgelezen werd ook echt beleefde en zo kwam hij in een avontuurlijk verhaal terecht waar hij zelf de hoofdrolspeler in werd. Als ik er nu aan terug denk moet ik nog steeds lachen. Hierna heb ik eigenlijk nooit meer dezelfde ervaring gevonden. Wat ik er zo mooi aan vond was dat het zo puur fantasie was zonder al de maatschappelijke aspecten die je tegenwoordig in boeken vindt. Als ik nu een boek lees spreekt dit me veel minder aan, er is te veel over nagedacht, ik kan mezelf nooit helemaal inleven in het personage. Daarom dat ik nu helemaal niet zo een fanatieke lezer ben, ik heb er zeker niks op tegen als we eens een boek moeten lezen maar ik zou zelf nooit uit vrij initiatief een boek kunnen kiezen en helemaal uit lezen. Mijn gezin is ook niet zoveel bezig met lezen dus voel me hier ook niet echt door aangetrokken. Ik heb in het hoger onderwijs nooit één boek gelezen uit vrije wil denk ik, dit zegt genoeg vind ik. Maar tegelijkertijd hoop ik altijd wel dat als ik een boek lees, ik opeens die ene ervaring terug mag herbeleven.
Later zie mezelf zeker niet meer lezen dan nu, gewoon als het moet. Ik ben wel een rustige lezer, ik neem graag de tijd om het verhaal in me op te nemen en probeer nooit overhaast een boek uit te krijgen maat dit lukt niet altijd. Ook wat auteurs betreft kan ik me ze meestal niet herinneren of let ik er zelfs niet op, niet dat ik dit niet wil want ik erger mezelf hiermee vind ik. Als ik zou kunnen zou ik nu ook boeken op noemen die ik al gelezen heb maar ik kan ze zelfs niet herinneren dus aangezien ik er maar ééntje ken , en dit is Elfenblauw, zegt dit al genoeg over mijn lees leven.
En boek lezen is voor mij als een wandeling op een zonnige dag aan het strand waar je altijd het einde in zicht hebt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten