Reflectieverslag

De aanslag

 

Het boek de aanslag Harry Mulisch gaat over een jongen, genaamd Anton, die heel zijn gezin is verloren in een conflict dat zich heeft afgespeeld in hun straat waar er een officier is neergeschoten en iemand moet hiervoor boeten ... we zien verschillende periodes van Anton zijn leven: zijn kindertijd, wanneer hij gaat studeren en als hij volwassen is.

 

Het is een boek waar je toch wel iets uit kan leren, vooral op emotioneel vlak dan toch. het is gemakkelijk om je in te leven in het hoofdpersonage alhoewel dat ik het er vaak niet mee eens was. Anton loopt veel te veel weg voor zijn verleden en durft nooit de confrontatie aan te gaan. Hierdoor kan hij het verleden nooit loslaten en blijft die ene gebeurtenis, waar ook heel het om  draait, een grote rol in zijn leven spelen. Het komt altijd terug op bepaalde momenten in zijn leven waardoor hij de confrontatie met zijn verleden toch moet aangaan. Het boek geeft ons wel een interessante inkijk op de maatschappij en het leven in die tijd en hoe deze gepaard gaat met de gevoelens van Anton. Ook hoe deze gevoelens zijn relatie beïnvloeden.

Vooral hoe ze de titel in het boek verwerkt hebben is goed gedaan. Het komt telkens goed aan bod en je merkt ook door heel het verhaal dat die ene gebeurtenis impact blijft hebben op zijn leven. Een wijze les hieruit is dan ook dat je nooit mag onderschatten wat zo een gebeurtenis kan doen met je leven, tijd speelt geen rol.

Persoonlijk was het geen personage waar ik me gemakkelijk kon in inleven, hij was te verschillend van mezelf maar het heeft me wel een paar dingen duidelijk gemaakt. Dat je het verleden moet kunnen loslaten maar daarom niet vergeten. Het is wel zo dat in de maatschappij, waarin Anton leefde, dit niet zo gemakkelijk was met al de opstanden en zijn schaarse vrienden groep. Wat ik wel goed vond aan Anton en waar we allemaal nog iets uit kunnen leren is het feit dat hij zich helemaal niet laat beïnvloeden door de mensen rondom hem. Hij bepaalt en beslist zelf wat hij doet en daar heb ik wel respect voor want in die tijd ( nu ook) was dit zeker niet gemakkelijk. Ik vind het altijd goed als de emoties in een boek juist en reëel worden weergegeven.

 

Al bij al was het zeker een goed en een pakkend verhaal waar je met enige inleving wel veel kon meevoelen en mee leren  van het personage. Het laat je zeker even stilstaan bij bepaalde gebeurtenissen in je leven en ik denk dat dit nog altijd een van de hoofddoelen van een boek is en dat is namelijk de lezer raken.